บทที่ 9 ชีวิตยังมีต่อ
ภาคินกลับบ้านในเวลาเกือบ ๆ ตีสอง ขากลับเขาแวะ บ้านเพื่อนที่เป็นทางผ่าน เลยคุยกันติดลม หนุ่มใหญ่เดินเข้าห้องนอน ล้มตัวลงบนที่นอน ทุกอย่างก็เหมือนเดิม... เมื่อหัวถึงหมอนก็หลับ เป็นตาย
เสียงรถที่ขับเข้ามาจอดหน้าบ้านปลุกให้คนหูไวตื่นอีกเช่นเคย สินธรก้าวลงจากเตียงนอน มือแกร่งแง้มผ้าม่าน มองดูคนที่เดินเป๋ เข้าไปในบ้าน ภาคินเมากลับมาอีกแล้ว... เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ภาคินถึงได้เมากลับมาทุกวัน เห็นแบบนี้ก็อดห่วงไม่ได้ เพราะพักหลังภาคินมักจะออกไปไหนมาไหนคนเดียว เรื่องราวร้าย ๆ ผ่านไปแล้ว ก็จริง แต่เขาก็จัดว่าเป็นคนที่มีศัตรูเยอะ ภาคินเป็นมือขวาของเขา ก็น่าจะถูกหมายหัวเช่นกัน
“หมอก... มีอะไรหรือเปล่า”
เสียงงัวเงียที่ดังมาจากเตียงกว้างดึงสายตาของคนถ้ำมองให้หันกลับไป สินธรยิ้มอย่างนึกเอ็นดู ภรรยาเขาเป็นคนหูไว ขนาดเขาย่องเบา ๆ เธอก็ยังรู้สึกตัว
“ไม่มีอะไรหรอก หมอกแค่มาดูเข้มน่ะ”
บอกคนรักเมื่อเดินกลับมานั่งบนเตียง เขากับภรรยานอนกันแค่สองคน เพราะลูก ๆ ของเขาถูกย่านิ่มจับแยกออกไปตั้งแต่หย่านมแม่
“พี่เข้มเพิ่งกลับเหรอ กี่ทุ่มแล้ว”
“ตีสองจ้ะ”
“ไปไหนของเขา หายไปตั้งแต่บ่าย หัวก็มีแผล ได้ล้างแผลบ้างหรือเปล่าเถอะ” ภัทรทิราบ่นเพราะอดห่วงภาคินไม่ได้ ไม่รู้ว่าแผลบนหัวใหญ่แค่ไหน มีแผลแต่ก็ยังเมาได้ทุกวัน
“คงเที่ยวตามประสาหนุ่มโสด หัวของมันถ้ามันไม่ใส่ใจก็ ปล่อยให้หนอนแดกไปเถอะ นอนได้แล้ว” สินธรตอบกลับเสียงแข็ง รู้สึก ไม่พอใจที่ภรรยาห่วงแผลบนหัวของภาคิน
“อะไรของหมอกเนี่ย วิวแค่ห่วงพี่เข้ม กลัวแผลมันอักเสบ”
“อืม...” สินธรขานรับแล้วล้มตัวลงนอนหันหลังให้เธอ ภัทรทิรา กลอกตาเป็นเลขแปด บ้าไปแล้ว... เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ หึงไม่ดูตาม้าตาเรือแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน ที่เธอพูดก็เพราะเห็นเขาเป็นห่วงภาคิน ก็เลยเอ่ยสมทบด้วย ใครจะรู้ว่าแค่นี้ก็โกรธ
“หมอก... ที่วิวพูดก็เพราะวิวห่วงพี่เข้มเหมือนหมอก หมอกก็รู้ว่าวิวทำร้ายจิตใจพี่เข้ม ถ้าวิวยอมให้กระถินเข้ามาอยู่ด้วยกัน พี่เข้มก็คงไม่ลำบากแบบนี้” ภัทรทิราอธิบายให้สามีเข้าใจ
“วิว...” คนที่นอนหันหลังพลิกกลับมาเมื่อภรรยาเอ่ยเรื่องนี้ขึ้นมาอีก
“เพราะวิวไม่ใช่เหรอ พี่เข้มถึงได้เป็นแบบนี้”
“ไม่เกี่ยวกันเลย ปกติเข้มมันก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว เมาหัวราน้ำ ทุกวัน วิวอย่าคิดมากสิ อะไรที่มันผ่านไปแล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไป”
สินธรปลอบเพราะรู้ว่า เรื่องนี้มันยังติดอยู่ในใจของภัทรทิราเสมอ
“มันก็อดคิดไม่ได้ พี่เข้มรักกระถิน”
“ช่างมันเถอะ ไว้หมอกจะคุยเรื่องนี้กับเข้มอีกที นอนเถอะนะ”
ชายหนุ่มเปลี่ยนเรื่องเพราะไม่อยากให้ภรรยาคิดมาก ภัทรทิราถอนหายใจ เธอรู้ว่าสาเหตุที่ทำให้ภาคินเป็นแบบนี้ส่วนหนึ่งก็มาจากเธอ แต่จะให้เธอยอมรับคนที่เคยทำร้ายครอบครัว ภัทรทิราก็ทำไม่ได้ แม้เวลาจะผ่านมานาน แต่พอนึกถึงภาพนั้นทีไรใจก็เจ็บทุกที วันนั้น ถ้าเธอไม่มีสติแล้วพลั้งมือฆ่าสินธร เธอก็ต้องเข้าไปอยู่ในคุก ลูกที่ คาท้องก็ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกฆาตกร แถมเธอยังต้องหอบลูกไปคลอดในคุกอีก สิ่งที่กระถินทำไว้ใครหลายคนอาจจะมองว่าเรื่องเล็ก แต่สำหรับ เธอมันคือเรื่องที่เลวร้ายที่สุด เธอให้อภัยได้ แต่ไม่ขออยู่ร่วมแผ่นดิน กับผู้หญิงคนนั้นอีก เธอทำใจไม่ได้จริง ๆ ถ้าต้องเห็นกระถินในไร่ สายธาร ร่างบางถอนหายใจ เมื่อแขนของสามีโอบลงมาที่รอบเอว แล้วดึงตัวเธอไปจนชิดอกแกร่ง
สินธรนอนลืมตาในความมืด คนกลางอย่างเขาก็ลำบากใจ ไม่น้อย นั่นก็พี่ นี่ก็เมีย เรื่องราวมันจะไม่เป็นแบบนี้เลย ถ้าเด็กกระถินไม่ใฝ่สูง ทุกวันนี้เขาก็มองหน้าภาคินไม่เต็มตา ถึงภาคินจะทำเหมือน ไม่มีอะไร แต่เขารู้ว่าภาคินก็เจ็บ หลายครั้งที่เขาเคยคิดอยากให้ภาคินไปจากที่นี่ พากระถินไปอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ที่ดินเขามากมาย หลายแห่งที่เขายกให้ภาคิน แต่ภาคินก็เลือกที่จะอยู่กับเขาและครอบครัว
